Γιώργο Λιάνη θυμήθηκες τη Βουγιουκλάκη, ξέχασες όμως την υστεροφημία σου – Κι αν δεν περάσανε γυναίκες απ’ τα χέρια σου…

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά ┋

Ο Γιώργος Λιάνης «θυμήθηκε» την Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο γιος της Αλίκης σκέπτεται να υποβάλλει μήνυση και η υστεροφημία... παρακολουθεί από την κλειδαρότρυπα... Κι αν δεν περάσανε γυναίκες απ’ τα χέρια σου Γιώργο Λιάνη...

Ο Γιώργος Λιάνης ήταν ένα μύθος στα ιστορικά «ΝΕΑ» της 10ετίας του ‘80. Όχι τόσο για τη γοητευτική πένα του - που έκανε ακόμα και τον Λευτέρη Παπαδόπουλο να ωχριά - αλλά περισσότερο για τις συντρόφους του, που κάποια βράδια ανέβαιναν τη στενή σκάλα των Γραφείων, στον Α’ όροφο της Χρήστου Λαδά 3 και γκρεμίζονταν οι σοβάδες της μιζέριας μας…

Έμπαιναν κι έλαμπαν τα Γραφεία κι εμείς βλέπαμε τ’ όνειρο να παίζει στα πελαγίσια κορμιά τους…
Η τραγουδίστρια Λιζέτα Νικολάου (σύζυγος του Λιάνη), το «εθνικό μας μανεκέν» Βανέσα Καλλιπολίτου, η χυμώδης χορεύτρια η Νάντια Φοντάνα, παρτενέρ του Φώτη Μεταξόπουλου. Αυτές βλέπαμε. Κι ακούγαμε και για άλλες: την τραγουδίστρια Χριστιάννα με τα πράσινα μάτια, που ερωτεύτηκε με πάθος ο δημοσιογράφος, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, που για να τον συναντήσει, προσπαθώντας να περάσει απαρατήρητη, μεταμφιεζόταν σε ταπεινή χωριατοπούλα με τσεμπέρι, τη Ζωή Λάσκαρη που αποθέωσε ποιητικά στο «Playboy», την Αιμιλία Υψηλάντη, την Κοραλία Καράντη (επίσης σύζυγος) πιο μετά· τη Ρένα Κουμιώτη, που μάθαμε πρόσφατα.

Κι ο Γιώργος Λιάνης, μας μάγευε τότε· παιδιά εμείς κι εκείνος αδήριτος εραστής, τηλεοπτικός αστέρας, ερευνητής δημοσιογράφος, ξεχωριστός γραφιάς, φανατικός φίλος του ποδοσφαίρου και του Ηρακλή, αλλά κυρίως: ποιητής.

«Είτε το θέλεις είτε όχι, όσα ευαγγελίστηκα για σένα θα γίνουν… Στιγμές στιγμές θέλω να χυμήξω πάνω σου και να σ’ αλλάξω με το ζόρι. Ξέρω πως θα τα καταφέρουμε στο τέλος. Πιστεύω πως δεν θα γλυτώσεις απ’ την κρυφή φωνή που μέσα σου με υπερασπίζεται και απελπιστικά πιστεύει σε μένα!», έγραφε και η παραλήπτρια του μηνύματος σωριαζόταν στον καναπέ της και τον συλλογιζόταν. Γιατί η πένα και ο λόγος του Λιάνη «έμοιαζαν με κομμένη ανθοδέσμη, όπου πάνω της ήταν ταιριασμένα όλα τα λουλούδια»… Γιατί αυτός ήταν ο Γιώργος Λιάνης τότε: ένας γητευτής διασήμων – και όχι μόνο – θηλυκών. Γι’ αυτόν τα πάθη ήταν ιερά!

Κι όλοι εμείς, οι πιτσιρίκοι που «ξεσκονίζαμε» τα γραφεία της Χρήστου Λαδά από τα χρόνια των παλιών, ονειρευόμαστε: σαν τον Λιάνη να γίνουμε, όταν μεγαλώσουμε. Κι ο Γιώργος ο Λιάνης έφτασε ψηλά, τόσο που για να τον δεις σε στράβωνε ο ήλιος.

Ο χημικός από το Αμύνταιο της Φλώρινας είχε ανακαλύψει τη φιλοσοφική λίθο κι ό,τι άγγιζε γινόταν χρυσάφι: Βουλευτής, υπουργός, εξ απορρήτων του pρωθυπουργού Αντρέα Παπανδρέου, εξάδελφος της Δήμητρας Λιάνη Παπανδρέου, συγγραφέας, ένας ποιητής, που μπορεί ποτέ του να μην έγραψε ποιήματα, έζησε (και ζει) όμως ποιητικά!

Και το άγριο κύμα του χρόνου σάρωσε και τον Γιώργο Λιάνη. Σήμερα, ένα σκαλοπάτι πάνω από τα 80 πια, περιφέρει την ασκητική – ογκώδη (τι αντίφαση…) φυσιογνωμία του σε τηλεοπτικές, αμφιβόλου αξίας, εκπομπές και εξομολογείται τα πάθια του, εκθέτοντας όμως σπαράγματα άδηλου παρελθόντος…
Κι αν δεν περάσανε γυναίκες απ’ τα χέρια σου… Τι θυμήθηκες από τη Βουγιουκλάκη και γιατί το δημοσιοποίησες;
Γιατί Γιώργο Λιάνη; Τι γύρευες εσύ ένας Ποιητής σε μια πεζή πραγματικότητα;

Τι αποζητάς τελικά ανασύροντας φαντάσματα από το παρελθόν; Επαιτείς επιβεβαίωση τώρα; Εσύ, ένας θεός της σεληνιασμένης παιδικότητας, γιατί εκθέτεις και εκτίθεσαι;
Οι ρυτίδες στο πρόσωπο δείχνουν τον χάρτη των δρόμων που δεν διαβήκαμε· κι είναι πολλές στο μέτωπο του Λιάνη.

Όσο μακριά κι αν σε πάει η φαντασία για τον Γιώργο Λιάνη, η πραγματικότητα σε πάει μακρύτερα· μόνο που αυτή δεν σε γυρίζει πίσω… Γιώργο Λιάνη, παίρνεις την ανασφάλεια και τη νοσταλγία για βαθιά εξομολόγηση;
Γιώργο Λιάνη, χάνεσαι σαν ήχος βιολιού τη νύχτα, που όμως τελευταία ακούγεται φάλτσα. Γιατί;

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Διαβάστε ακόμη