Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς...

Σε μία από τις γοητευτικές νουβέλες του, ο Βρετανός Ράντιγιαρ Κίπλινγκ περιγράφει τη ζωή και τον θάνατο δύο γυρολόγων που επισκέφτηκαν το Καφιριστάν (απόμακρη και δυσπρόσιτη περιοχή του Αφγανιστάν), όπου ο ένας από αυτούς λατρεύτηκε σαν θεός, όταν οι ιθαγενείς είδαν να τον χτυπάει ένα βέλος και να μη ματώνει. Ατυχώς στο φινάλε, η μοίρα δεν σεβάστηκε τη θεία προοπτική και -όπως και στη Βίβλο- αναλαμβάνει μια γυναίκα να δώσει το τραγικό τέλος: ο επίδοξος θεός δέχεται, αντί για θερμό φιλί, το δάγκωμα μιας ντόπιας καλλονής, αιμορραγεί και γκρεμίζεται στη συνείδηση όσων τον αποθέωσαν. Ο ήρωας του Κίπλινγκ γκρεμίζεται και κυριολεκτικά ως επίχειρα της εξομοίωσής του με το θείο! 

Ο Ισπανός προπονητής Πάκο Ερέρα δεν επισκέφτηκε το Καφιριστάν για να γίνει θεός· στη Θεσσαλονίκη βρέθηκε, όπου ανέλαβε την τύχη μιας ομάδας, του Άρη, που σερνόταν στις μικρές κατηγορίες μέχρι να δει φως στη Super League και ν' ανέβει...

Και εκεί αρχίζει το παραμύθι του Κίπλινγκ. Στις πρώτες μάχες, τα βέλη όχι μόνο δεν τον «μάτωσαν», αλλά κάλπαζε με πάθος. Ο Πάκο Ερέρα ήταν «ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς», αν... (για να θυμηθούμε ακόμα ένα έργο του Κίπλινγκ), αν δεν βρισκόταν στην Ελλάδα, όπως και ο ήρωας της πολυδιαβασμένης νουβέλας αν δεν βρισκόταν στο Καφιριστάν...

Ο Πάκο Ερέρα άρχισε να «ματώνει» ηγούμενος μιας ομάδας που λίγους μήνες πριν ήταν στο τελευταίο χαράκωμα των ποδοσφαιρικών μαχών σκυμμένη, περιμένοντας μονάχα το σινιάλο της οπισθοχώρησης.

Ο Πάκο Ερέρα έκανε το μοιραίο λάθος να οιστρηλατήσει στις ψυχές των στερημένων οπαδών του Άρη, που για μια στιγμή έβλεπαν τον Αϊ-Γιώργη καβαλάρη να σκοτώνει έναν έναν τους «δράκους». Κι όταν τράπηκαν σε άτακτη φυγή οι πρώτοι αντίπαλοι, ακολούθησαν οι «μεγάλοι δράκοι», οι ακατάβλητοι από τους «μικρούς», και η αιμορραγία του ηγέτη από τα βέλη ήταν ανεξέλεγκτη.

Ο Ερέρα λύγισε από τον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ, τον Ολυμπιακό...

Και ο Πάκο ακολούθησε νομοτελειακά το τέλος όλων εκείνων που ηγούνται των επαναστάσεων: γκρέμισμα!

Γκρεμίστηκε ο Πάκο Ερέρα και από τον πάγκο και από τη συνείδηση των οπαδών του. 

Κρίμα. 

Γιατί ο Άρης έδειχνε πως (αν είχε υπομονή) θα γινόταν βασιλιάς. Γιατί ο Άρης φέτος έδειξε πως ξέρει να μάχεται.

Γιατί ο Άρης φέτος έδειξε να μεγαλώνει...

Όμως δεν μεγάλωσε! 

Κρίμα, γιατί ο Άρης, αν και με θεού όνομα, σαν ένας ταπεινός θνητός, με όλα τα ελαττώματα των ανθρώπων, συμπεριφέρθηκε και μάλιστα σε έναν άνθρωπο, που ίσως και να τον έκανε θεό!

Διαβάστε ακόμη

Εκεχειρία με... αστερίσκους στον Λίβανο: Το «αλλά» του Νετανιάχου, οι λόγοι που τον έκαναν να πει «ναι» και η νέα απειλή

Σειρά ιατρικών και διοικητικών παραλείψεων στο 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο - «Έψαχνα γιατρούς και δεν έβρισκα»

Μπάιντεν: Το Ισραήλ δεν ξεκίνησε αυτόν τον πόλεμο, αλλά ούτε και ο λαός του Λιβάνου

Τέμπη: «Κόκκινο» για το βίντεο της Λεπτοκαρυάς - Δεν πιστοποιείται η ώρα διέλευσης