Ο Τσολάκογλου υπέγραψε συνθηκολόγηση, ο Παπάγος έμεινε και συνελήφθη και ο βασιλιάς Γεώργιος Β' απέδρασε, κρυπτώμενος από χωρίου εις χωρίον... Ποιοι ήταν οι προδότες;
Σύρνα, μόνη πια, λιγοστό το χώμα ξερό κι' αυτό ζυμωμένο με θαλασσαρμύρες και δάκρυα...
Το να εκδώσεις ένα βιβλίο είναι κάτι εποικοδομητικό και σπουδαίο, αν έχει κάτι να σε διδάξει. Το να νικήσει ο Εθνικός τον Ολυμπιακό στο Φάληρο ή τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο, είναι κάτι το ανεκτίμητο...
«Τις μέρες μέτρησε που ‘σουν ευτυχισμένος κι αυτές που από την αγωνία λεύτερος ήσουν, θα ‘τανε πιο καλά αν δεν ήσουν γεννημένος»...
Να ‘ταν θέμα χρημάτων και απληστίας; Να διέπονταν από ιδεολογικές απόψεις; Εκδίκηση, μήπως; Όποιο κι αν ήταν το κίνητρό τους, οι κατάσκοποι ήταν πάντα απεχθείς και θεωρούνταν προδότες της πατρίδας τους
Και οι πόλεμοι συνεχίζονται και οι εγκληματίες πολέμων ξεπηδούν σε όλες τις εποχές σαν τα παράσιτα πλάι στα σταροχώραφα…
Κι οι Χατζηαβάτηδες γίναν κομματόσκυλα κι οι δραγουμάνοι γίναν δημόσιοι φορείς κι οι κοτζαμπάσηδες δωσίλογοι κι οι ραγιάδες, έμειναν ραγιάδες κι οι Καραγκιόζηδες γινήκαν κυβερνήτες!
Και οι ήρωες εκείνοι είχαν κι απογόνους. Και πριν γίνουν αγάλματα ψυχρά ήταν άντρες θερμοί, ψυχόμενοι, με πάθη και έρωτες και μίση και κακίες και ελαττώματα.
Κι όταν οι ήρωες κατατρέχονται, τι να περιμένουν οι ταπεινοί πολίτες;
Οι Αμερικανοί «θυμήθηκαν» 80 χρόνια μετά τον Οπενχάιμερ και τίμησαν με Όσκαρ την ταινία που καταπιάστηκε με το έργο του διάσημου φυσικού, όμως υπάρχουν κάποιοι στη Γη που δεν τον είχαν ξεχάσει ποτέ...
Τα μέλη της Ακαδημίας μπορεί να αγνοήσουν το Poor Thinks, όμως Γιώργο Λάνθιμε… εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι· τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα...
Τούτες τις μέρες σιωπήσετε γραμματείς και φαρισαίοι, γλίσχροι κριτικοί και πενιχροί καλλιτεχνίζοντες, τώρα «μιλάει» ο Λάνθιμος!
Εκείνο που ακούγεται παράδοξο και εκπλήσσει είναι ότι και γυναίκες βρίσκονταν ανάμεσα στους σατανικούς δημίους των στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Από τη συμπαθέστατη μαύρη παχουλούτσικη Χάτι ΜακΝτάνιελ μέχρι τις μέρες μας έχουν περάσει 84 ανοιξιάτικες βραδιές, που για κάποιες ώρες έλαμψαν περισσότερο από το πέρασμα του «κομήτη» των Όσκαρ...
«…αφήστε σας παρακαλώ το μέλλον να συνεχίσει να κοιμάται, όπως οφείλει. Γιατί αν κάποιος το ξυπνήσει πριν την ώρα του, τότε θα αποκοιμηθεί το παρόν του»...