Πρίγκιπας Ανδρέας: «Γλίξμπουργκ», σαν τους υπόλοιπους – Προκλητικός και απείθαρχος. Πώς γλύτωσε την εκτέλεση. Μια θλιβερή πρωτιά...

Και ο πρίγκιπας Ανδρέας, ένας Γλίξμπουργκ και μισός…

Τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε, απασχόλησε τα μέσα ενημέρωσης η αλήστου μνήμης παρελθούσα βασιλική οικογένεια Γλίξμπουργκ που (κατά ιστορική ομολογία) ζημίωσε την Ελλάδα. Το φθινόπωρο των Βασιλέων, από καιρό έχει γίνει χειμώνας βαρύς ως προς τους τίτλους τους και- προς Θεού- όχι όσον αφορά τις δυσθεώρητες περιουσίες τους που αποκόμισαν στραγγίζοντας (και) τον ελληνικό λαό…

Σεπτέμβρης ήταν, όταν η Θεοδώρα Γλίξμπουργκ παντρεύτηκε τον καλό της Μάθιου Κουμάρ και σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως από πρωινάδικα, μεσημεριανάδικα, βραδινά δελτία ειδήσεων και λοιπά σοβαρά ενημερωτικά sites η προ γαμήλια δεξίωση- «pre wedding party» στη γλώσσα των νεόπτωχων- που δόθηκε στο Βυζαντινό Μουσείο… Αφήνουμε ασχολίαστο το γεγονός και ποσώς θα μας ενδιέφερε ακόμα κι αν γινόταν στα Ερέχθειο… Μήπως θα νοιαζόταν κάποιος από τους κυβερνητικούς αξιωματούχους; Ή μήπως θα μάζευε τα κομμάτια του παζλ της η Αντιπολίτευση για να φτιάξει «εικόνα» διαμαρτυρίας; Περασμένα, ξεχασμένα, όπως πάντα στη χώρα του επιλήσμονος λαού.

Και την περασμένη εβδομάδα να και πάλι ξανά οι Γλυξβούργοι στην επικαιρότητα· αλλάξανε λέει το όνομά τους και ανέκτησαν την ελληνική ιθαγένεια που τους είχε αφαιρεθεί από την Κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου το 1994.
Οι ξενόφερτοι μονάρχες από τον Οίκο του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ-Γκλύξμπουργκ έγιναν Ντε Γκρες… Κι όσο κι αν αλλάζουν (ονόματα ή διαθέσεις) οι λύκοι, πάλι προς τα μαντριά θα κοιτάζουν… Κι όλα τούτα ξανά θα ξεχαστούν σαν των βουνών το περσινό το χιόνι... Ας θυμηθούμε όμως- για να μην ξεχνάμε τι οικογένεια ήταν οι Γλίξμπουργκ που έγιναν Ντε Γκρες- έναν ακόμα απόγονο τους με γαλάζιο αίμα, αλλά γκρίζα ζωή: τον πρίγκιπα Ανδρέα, προπάππο της Θεοδώρας που προσφάτως παντρεύτηκε, πατέρα του Δούκα του Εδιμβούργου πρίγκιπα Φιλίππου και πεθερό της αείμνηστης βασίλισας Ελισάβετ Β’.

Ο μύωψ αξιωματικός του Ιππικού!

Αν και με υψηλούς βαθμούς μυωπίας (απαγορευτικό για καριέρα στις Ένοπλες Δυνάμεις), ο Ανδρέας αποφοίτησε της Σχολής Ευελπίδων ως Ανθυπίλαρχος (με βασιλικές διαταγές)· έφτασε, υπερπηδώντας τους βαθμούς (με βασιλικές διαταγές), στον βαθμό του υποστρατήγου- λέγεται ότι από Επίλαρχος, ο πρίγκιπας Ανδρέας προήχθη σε Ταξίαρχο αφήνοντας για τους πληβείους τον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη και Συνταγματάρχη. Και ενώ δεν φόρεσε ποτέ γυαλία, ο Πρίγκιπας, πάντα φωτογραφιζόταν με μονοκλ… Τώρα, το τι έβλεπε, είναι μεγάλη ιστορία.

Ο πρίγκιπας Ανδρέας, λοιπόν, τέταρτο παιδί του Γεωργίου Α’ και της Όλγας σταδιοδρόμησε στο Ιππικό· πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους και στην Μικρασιατική Εκστρατεία.
Κι ενώ οι μάχες μαίνονταν, τα παιδιά του λαού έπεφταν σκοτωμένα-βορά των ορνέων στην Αλμυρά Έρημο, η Ελλάδα ζητιάνευε για να ζήσει, ο Πρίγκιπας είχε δυο τρεις στρατιώτες που του σήκωναν στα χέρια καρέκλες χρυσοκέντητες βιενέζικου στιλ και πορσελάνινα σερβίτσια τσαγιού για να απολαμβάνει στιγμές αναπαμού, σαν Βασιλιάς στο μέτωπο. Και η Μάχη του Σαγγάριου φρύαζε και δεν πα’ να ανταριαζόταν το σύμπαν, ο Πρίγκιπάς-Πρίγκιπας! Κι όταν κατέφθανε κανένας αγγελιαφόρος του αρχιστράτηγου Παπούλα και ζητούσε επίμονα από τον υπασπιστή του πρίγκιπα Ανδρέα να τον ξυπνήσει(μετά το τσάι ένας ύπνος επιβάλλεται), ο υπασπιστής ήταν ανένδοτος: «…δεν μπορώ να αφυπνίσω τον Πρίγκιπα δια κανέναν λόγο· τέτοιας διαταγάς έχω».

Άλλο είχε διατάξει ο Παπούλας (σωστό ή λάθος το έχει κρίνει η Ιστορία) και άλλο έπραξε ο Πρίγκιπας, που σκέφτηκε: «Να με διατάξει εμένα, τον Γαλαζοαίματο, ένας πτωχός στρατηγός; Ε, όχι!»… Ως διοικητής του Β΄ Σώματος Στρατού, ο πρίγκιπας Ανδρέας, αποφάσισε, παρά την αντίθετη διαταγή του Παπούλα, κατά τη Μάχη του Σαγγάριου, να εγκαταλείψει τις θέσεις που κατείχε, να μην επιτεθεί στις τουρκικές δυνάμεις και να υποχωρήσει· θεώρησε την διαταγή ανεφάρμοστη! Η μάχη χάθηκε για τους Έλληνες, ο Κεμάλ μακέλεψε χωριά και πόλεις, χιλιάδες στρατιώτες έπεσαν στα χέρια των Τούρκων, αλλά ο Πρίγκιπας κατάφερε να επιστρέψει ατσαλάκωτος στα Ανάκτορα του Τατοΐου.

Ο συμμαθητής του ο Θεόδωρος Πάγκαλος...

Κι όταν κόπασε η καταιγίδα της Μικρασιατικής Καταστροφής, ο πρίγκιπας Ανδρέας, έπειτα από διαταγή του συμμαθητή του στη Σχολή Ευελπίδων Θεόδωρου Πάγκαλου, συνελήφθη ενώ απολάμβανε το τσάι του στο Μον Ρεπό στην Κέρκυρα· δικάστηκε από το Έκτακτο Στρατοδικείο και καταδικάστηκε στην εσχάτη των ποινών με την κατηγορία της άρνησης εκτέλεσης διαταγής του Αρχηγού της Στρατιάς. Κι έπεσαν όλοι τότε να ανατρέψουν την απόφαση: η Μεγάλη Βρετανία δια του πλοιάρχου Τάλμποτ, ο Βενιζέλος, η Ιταλική Κυβέρνηση και άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Τέλος προ της γενικής κατακραυγής, ο Πάγκαλος έδωσε τη λύση: «συμβούλεψε» το Στρατοδικείο να αναγνωρίσει στον Ανδρέα το ελαφρυντικό «…της τελείας απειρίας περί την διοίκησιν ανωτέρων μονάδων» και καταδικάστηκε στην ποινή της ισόβιας υπερορίας (εξορίας) και της διαγραφής από το μητρώο των αξιωματικών και όχι σε εξευτελιστική απόταξη.

Ο Ανδρέας, οδηγήθηκε συνοδεία στρατιωτών στο Φάληρο από όπου αναχώρησε με το βρετανικό αντιτορπιλικό «Καλυψώ» το οποίο, αφού κατέπλευσε στην Κέρκυρα για να παραλάβει την οικογένειά του, έβαλε πλώρη προς την Ιταλία. Στη συνέχεια, ο Ανδρέας με την οικογένειά του κατέφυγαν για τη Γαλλία και εγκαταστάθηκαν στο προάστιο του Παρισίου, Σαιν Κλου, φιλοξενούμενοι της πάμπλουτης συζύγου του αδελφού του πρίγκιπα Γεωργίου, της πριγκίπισσας Μαρία Βοναπάρτη.
Να σημειώσουμε πως τον Ανδρέα συνάντησαν στον Πειραιά, πριν επιβιβαστεί στο πλοίο που θα τον οδηγούσε στην εξορία, κορυφαία μέλη της επαναστατικής κυβέρνησης (Πλαστήρας και άλλοι) και οι συνομιλίες τους (σύμφωνα με το υπουργείο Εξωτερικών της Αγγλίας) ήταν εγκάρδιες…

Με την παλινόρθωση της βασιλείας στην Ελλάδα το 1935, ο Ανδρέας πήρε τον βαθμό τού Στρατήγου. Ο Ανδρέας έγραψε το 1928 το βιβλίο «ΔΟΡΥΛΑΙΟΝ- ΣΑΓΓΑΡΙΟΣ 1921» και επιχείρησε να διακηρύξει την αθωότητά του. Ο Ανδρέας στον επίλογο του βιβλίου χαρακτηρίζει την εκστρατεία προς την Άγκυρα «ελαφρώς αποφασισθείσα»· απομυθοποιεί τον Πλαστήρα, χαρακτηρίζοντας τη φήμη του τεχνητή. Ο Ανδρέας επιρρίπτει ευθύνες στον Στυλιανό Γονατά και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η αντίσταση του Ελληνικού Στρατού το 1922 κάμφθηκε λόγω προδοσίας από βενιζελικούς!

Από Παρίσι Μόντε Κάρλο με άνδρες και γυναίκες...

Ο πρίγκιπας Ανδρέας μετά την εξορία του σερνόταν στα Καζίνο και στις χαρτοπαικτικές λέσχες των Καννών και του Μόντε Κάρλο καταναλώνοντας λίτρα αλκοόλ. Έλεγαν αυτοί που τον συναναστρέφονταν ότι έπινε ένα μπουκάλι αψέντι μέσα σε ένα βράδυ. Ούτε ο Τουλούζ Λοτρέκ…
Ο Ανδρέας- λέγεται ότι- ζούσε έκλυτο βίο μεταξύ Παρισιού, Καννών και Μόντε Κάρλο, έχοντας συντροφιά γυναικών και ανδρών· δεν είναι τυχαίο ότι ουδέποτε ενδιαφέρθηκε για την οικογένειά του.
Από το 1929, η σύζυγός του Ανδρέα, Αλίκη του Μπάττενμπεργκ, διαγνώστηκε με συμπτώματα ψυχολογικής κατάπτωσης. Αποτέλεσμα; Ο εγκλεισμός της σε θεραπευτικές κλινικές. Από το 1930 και μέχρι τον θάνατό του, ο Ανδρέας και η Αλίκη έζησαν χωριστά. Η πριγκίπισσα Αλίκη, εγκαταλελειμμένη από τον σύζυγό της, υπέστη σοβαρό νευρικό κλονισμό και τελικά βρήκε καταφύγιο στην Εκκλησία· έγινε Μοναχή, ιδρύοντας ένα γυναικείο θρησκευτικό τάγμα. Η πριγκίπισσα Αλίκη έζησε τα τελευταία της χρόνια στη Βρετανία και πέθανε στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ.

Και για να μην λησμονούμε: Ως διοικητής του Β΄ Σώματος Στρατού, ο πρίγκιπας Ανδρέας έγραφε τον Δεκέμβριο του 1921 στον φίλο του «Γιαννάκη»- Ιωάννη Μεταξά- ενοχλημένος από την συντριπτική παρουσία βενιζελικών στη Σμύρνη- αυτά τα τιμητικά για τον λαό που κυβερνούσε η φαμίλια του: «Απαίσιοι πραγματικώς είναι οι εδώ Έλληνες, εκτός ελαχίστων. Επικρατεί Βενιζελισμός ογκώδης και κατά την 15ην Δεκεμβρίου είχον κλείσει σχεδόν όλα τα καταστήματα. Θα ήξιζε πράγματι να παραδώσωμεν την Σμύρνην εις τον Κεμάλ διά να τους πετσοκόψει όλους αυτούς τους αχρείους, οι οποίοι φέρονται ούτω κατόπιν του φοβερού αίματος όπερ εγχύσαμεν εδώ. Αίματος της Παλαιάς Ελλάδος δε, διότι όλα τα παιδιά των οπωσδήποτε καλυτέρων οικογενειών των ενταύθα υπηρετούν εις την Σμύρνην και τα μετόπισθεν, αλλοίμονον δε αν εν οιονδήποτε τμήμα ευρεθή σχηματισμένον μόνον από Μικρασιάτας και ενώπιον του εχθρού»!

Πρωταγωνιστής στο πρώτο τροχαίο δυστύχημα στην Ελλάδα

Και ένα παραλειπόμενο από την ταραχώδη ζωή του πρίγκιπα Ανδρέα: το πρώτο αυτοκινητικό δυστύχημα στην Ελλάδα, με θύμα μια 25χρονη γυναίκα, προκλήθηκε (και) από τον Γαλαζοαίματο γόνο των Γλίξμπουργκ στις 4 Μαρτίου του 1907, όταν στην Αθήνα κυκλοφορούσαν ούτε δέκα αυτοκίνητα! Στις 11.30 η Φρόσω Θεόδωρου Βαμβακά έπεσε χτυπημένη στην πλατιά λεωφόρο Συγγρού από το αυτοκίνητο του βουλευτή Φθιώτιδος Νικόλαου Σιμόπουλου και σε δευτερόλεπτα πέφτει επάνω της και ένα δεύτερο (του Πρίγκιπα), διαμελίζοντας το κορμί της.

Η εφημερίδα «Εμπρός» έγραφε: «Μόλις συνετελέσθη το δυστύχημα, ο πρίγκιψ εσταμάτησεν το αυτοκινητόν του και κατελθών έσπευσε προς την νεκράν πλέον και κατακερματισμένην γυναίκα, καθώς και η πριγκίπισσα Αλίκη, και ο υπασπιστής του κ. Μεταξάς, οίτινες επέβαιναν του αυτοκινήτου. Η πριγκίπισσα προ του φοβερού θεάματος της κομματιασμένης πτωχής γυναικός, συνεκινήθη υπερβολικά και παρ' ολίγον ελιποθύμει». Ευτυχώς η πριγκίπισσα δεν λιποθύμησε… Και συμπλήρωνε το ρεπορτάζ: «Το δυστύχημα οφείλεται εις το αυτοκίνητον του βουλευτού κ. Σιμόπουλου. Η πράξις χαρακτηρίζεται φόνος εξ αμελείας και δεν συνεπάγεται επομένως προφυλάκισιν. Άλλως τε δια του κ. Σιμόπουλου υπάρχει και η βουλευτική ασυλία. Όσον αφορά τον πρίγκιπα, φαίνεται πως δεν είναι συνένοχος του δυστυχήματος». Φαίνεται πως… Αυτόπτες μάρτυρες έλεγαν τότε ότι Πρίγκιπας και Βουλευτής μετρούσαν τις δυνάμεις τους στην ταχύτητα, έκαναν κόντρα με τη σημερινή ορολογία. 

Ο Ανδρέας τα τελευταία χρόνια προσβλήθηκε από πρώιμη αρτηριοσκλήρωση λόγω του εθισμού του στο αλκοόλ· πέθανε στα 62 του χρόνια, την 3η Δεκεμβρίου του 1944, ακριβώς τη μέρα που οι Άγγλοι αιματοκυλούσαν την Αθήνα στα «Δεκεμβριανά». Ο Χάρος βρήκε τον Πρίγκιπα στο πολυτελές ξενοδοχείο «Μετροπόλ» του Μόντε Κάρλο· επίσημη αιτία θανάτου: ανακοπή καρδιάς. Λέγεται ότι λίγες ώρες πριν είχε καταναλώσει δεκάδες ποτήρια δυνατού αλοολούχου ποτού. Ο Ανδρέας ενταφιάστηκε στο κοιμητήριο των πρώην ανακτόρων του Τατοΐου, όπου κοιμούνται ακίνδυνοι πλέον κάτω από βαριές μαρμάρινες πέτρες οι Βασιλιάδες και επίγονοί τους.
Κι ακόμα ασχολούμαστε με την οικογένεια Γλίξμπουργκ· δεν έμαθαν τίποτα, δεν ξέχασαν τίποτα!