Οι Τούρκοι βρίσκονταν ανάμεσα σε επαναστατικές εστίες που έτειναν να γίνουν πυρκαγιές ανεξέλεγκτες…
Ο λαός της Ελλάδας παραμένει χωρίς προστασία καταμεσής της καταιγίδας του επαχθούς χρέους με το οποίο γεννήθηκε η χώρα του!
Όσοι έβλεπαν την Ασήμω, θαύμαζαν την κορμοστασιά και την ομορφάδα της.
«Τη μάννα μου τη Ρούμελη ν᾿ αγνάντευα το λαχταρώ... ψηλά που με νανούριζες καημένο Καρπενήσι!»…
«...και πεσμένα εις τα χορτάρια απεθαίνανε παντού τα θλιμμένα απομεινάρια της φυγής και του χαμού»!
Μετά τη Μάχη της Πέτρας, οι Τούρκοι δεν πάτησαν ποτέ το πόδι τους σε Ανατολική Στερεά και την Πελοπόννησο.
Ο Βοναπάρτης- λέγεται ότι- έμοιαζε πολύ στον διάσημο θείο του· εντάχθηκε αμέσως στο πλήρωμα της φρεγάτας «Ελλάς», της ναυαρχίδας του ελληνικού στόλου.
Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 29 Αυγούστου του 1824 όταν καταγράφηκε μια από τις πιο λαμπρές σελίδες της ελληνικής ναυτικής ιστορίας: η Ναυμαχία του Γέροντα.
Κι ο Ιμπραήμ, μετρώντας νεκρούς και μια ήττα οδυνηρή, κατάλαβε πως η ορεινή Μάνη δεν κατακτιέται εύκολα· κι αποχώρησε ταπεινωμένος!
Ο εμπρησμός του εθνικού στόλου ήταν μια εντελώς αντιφατική κίνηση σε σύγκριση με τον μέχρι τότε βίο του Μιαούλη.