Ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας σκοτώθηκε νωρίς, δίχως να προλάβει να δει τα αίσχη που ακολούθησαν και λέρωσαν την Επανάσταση...
Κι’ από το 1844, από τη μακρινή εκείνη χρονιά - πάνε… δυο αιώνες πιά – τους άριστους αναζητούμε στα ψηφοδέλτια κι όλο οι «αρεστοί» μάς ξεπετάγονται στη Βουλή...
Οι πολιορκημένοι στο Μεσολόγγι αμύνονταν καιρό τώρα ολομόναχοι, ο Εμφύλιος Πόλεμος των Ελλήνων (τι πιο σύνηθες) μαινόταν και ο κλοιός του Ιμπραήμ, του Κιουταχή και της πείνας ολοένα και στένευε... Μια ήταν η Έξοδος!
Το μεσημέρι της 31ης Μαρτίου - μιας ημέρας σαν σήμερα δηλαδή - του 1833 η καμπάνα του Αγίου Νικολάου του Ραγκαβά, στα Αναφιώτικα της Πλάκας, άρχισε να δονεί την Αθήνα ολόκληρη.
Επιλέξαμε κάποια έργα που παίζονται ακόμα στα θέατρα της Αθήνας, έχοντας τη δυνατότητα να μάθετε για μερικά ιστορικά γεγονότα μέσα από τα μάτια των θυμάτων. Και, το πιθανότερο είναι, μετά την παράσταση, να μείνετε σιωπηλοί και συγκινημένοι
Ας σταθούμε στα γεγονότα - ορόσημα που σημάδεψαν την Ελληνική Επανάσταση που μας απελευθέρωσε, για να μπορούμε ξανά ως λαός και ως έθνος να πολεμάμε μονάχα μεταξύ μας, όπως το συνηθίζαμε πάντα…
Σύμφωνα με την παράδοση, στις 25 Μαρτίου του 1821 ο Γερμανός ύψωσε τη σημαία του αγώνα και κήρυξε την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας
Το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος εκτεινόταν νότια της συνοριακής γραμμής που όριζαν οι ποταμοί Αχελώος και Σπερχειός.
Τον έλεγαν Λιοντάρι της Ηπείρου και ήταν πράγματι σαν το λιοντάρι: ένας άνθρωπος που ξεπερνούσε και τα πιο αιμοσταγή θηρία. Το όνομά του; Αλή Πασάς Τεπελενλής.
Η φτωχή Αϊτή ήταν η δεύτερη χώρα στο δυτικό ημισφαίριο, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, που διακήρυξε την ανεξαρτησία της την 1η Ιανουαρίου 1804.